Hoe maak je de goede fouten?

Zacht werken kun je vergelijken met kanovaren op de rivier van het leven: op een relaxte manier je werk doen, terwijl je je laat meevoeren op de stroom van het leven. Dat klinkt makkelijk. Je droomt weg en ziet in je hoofd die oude wijze indiaan. Of de ervaren Ardennen-ganger die een tikje geeft met zijn peddel en met een stoïcijnse blik in de ogen rakelings langs dat grote rotsblok navigeert.

Maar hoe doe je dat in je eigen leven? Als je in die hectische vergadering zit, maar ook nog vier telefoontjes moet doen? Als je op je fiets door de regen racet en zeker tien minuten te laat bent vertrokken? Als je ’s avonds moe op de bank ligt te netflixen, terwijl je vol plannen de avond begon? Dan is het goed om te weten dat kanovaren op de rivier van het leven niet iets is wat je al perfect hoeft te beheersen. Maar je kunt het wel perfect leren.

Slimmer navigeren op de rivier van het leven betekent niet dat je alles al tot in de puntjes beheerst. Dat je geen fouten meer maakt. Of dat je het perfecte leven leidt (wat overigens behoorlijk saai zou zijn). Het betekent juist dat je een beetje aanrommelt, hier en daar tegen een figuurlijk rotsblok stuitert of dwars op de stroom komt te liggen. En zacht werken betekent dat je slim omgaat met die momenten: jezelf niet straft met verwijten of opgeeft ‘omdat het toch nooit lukt’. Slim leren navigeren op de rivier van het leven betekent dat je alert omgaat met de momenten waarop het even niet lukt. Je neemt wél waar dat het misloopt, maar tegelijkertijd heb je het vermogen tot reflectie en maak je je daar dus niet al te druk om. Je kijkt naar de chaos die is ontstaan, lacht erom en probeert het eens op een andere manier.

Leren doe je niet met een lange to do-lijst met goede voornemens, of door in je hoofd op te sommen hoe het perfect zou moeten. Echt leren doe je door uit te proberen en te zien wat er misgaat. En het dan gewoon nog eens te proberen. En nog eens. Net zolang totdat je iets opvalt: hé, die fout heb ik al een paar weken niet meer gemaakt, en ik had het niet eens gemerkt! Ongemerkt navigeer je ineens een stuk makkelijker door de uitdagingen van het leven en je werk. Dan wordt werken nog leuker: dan wordt het zacht werken.

Ga je zo aan de slag, dan leer je slim navigeren op de stroom van het leven. Een stroom die je meevoert naar de mooiste plekjes. Achteraf besef je: het mooiste van die stroom was niet die eindbestemming. Het beste was de reis zelf, met al zijn obstakels, al die keren dat je overdwars kwam te liggen. Dat waren de momenten waarop je groeide en boven jezelf uitsteeg.

Door die lessen voelt je werk nu zacht, makkelijk, moeitelozer. Dat gevoel duurt heel even, totdat de volgende stroomversnelling zich aandient. Maar daar ben je dan klaar voor, stiekem kijk je er al naar uit. Met een stoïcijnse blik geef je een klein tikje met je peddel, zodat je lekker meevaart met de energie van je leven en je werk. Je collega’s staan erbij en vragen zich stilletjes af: hoe doet ze dat toch allemaal?

Dit artikel is eerder gepubliceerd op de website van Flow