Artikelen – Zacht werken in jouw bedrijf, baan of organisatie

Zeven jaren deed ik enthousiast aan aikido, maar twee jaren geleden voelde het opeens anders. Mijn hoofd zette dapper door, maar mijn lichaam had er minder zin meer in. Ik ken mezelf: dan moet ik niet blijven pushen, maar meegeven. Dus laste ik een aikido-pauze in; twee jaren was het weg uit mijn leven.

Tot het vorige week begon te kriebelen. Binnensporten mogen weer. Ook aikido. Zou ik het nog kunnen? Hoe zou het zijn om…?

Afgelopen zondag stond ik weer op de mat. Ik was opnieuw beginner, met zeven jaar ervaring. De eenvoudigste bewegingen was mijn hoofd vergeten. Maar na even oefenen kon mijn lichaam het weer. Mooi hoe zoiets werkt. Ook de spierpijn deed het nog gewoon, ontdekte ik de dagen erna.

Het was een fijne les. Je lichaam weet andere dingen dan je hoofd. Laat je die twee samenwerken, dan ontstaat er wat moois. In je werk én op de aikido-mat.

Uit de praktijk – Wat moet ik met al die tijd?

Geen onderdeel van een categorie

door Ellen de Lange-Ros

‘Wat moet ik nu met al mijn zorgen?’ lacht Veronique* (*ivm privacy niet haar echte naam, wel onlangs echt gebeurd). Ze gaat verder: ‘Ik heb mijn geld op orde en overzie dat mijn bedrijf prima draait. Ik ben minder druk met klanten, verdien genoeg en heb tijd teveel. Het klinkt raar, maar daar moet ik enorm aan wennen. Mijn hoofd is zo gewend aan zorgen maken.’

Dat komt vaker voor. Als je serieus zacht gaat werken, verander je. Je ontdekt dat schaarste, angst of zorgen vaak een keus zijn. Dat het anders kan. Als je echt gaat leven vanuit vertrouwen, vrijheid en overvloed, is dat wennen. Wat doe je met al die tijd, aandacht, energie en passie die je nu over hebt? Waar ga je die aan geven? Het zijn vragen die het gevolg zijn van zacht werken. Vragen vanuit overvloed. Uitstekende vragen om jezelf te stellen.

Podcast – The inner minimalist

Een zaak van energie, Geen onderdeel van een categorie

door Ellen de Lange-Ros

Minimalisme is hot. Dat is niet gek, want het voldoet aan een behoefte. In een wereld die steeds sneller lijkt te gaan, waarin het draait om meer-meer-meer, is een tegenbeweging die juist gaat om minderen interessant.

Natuurlijk gaat het uiteindelijk niet om meer of minder, maar om en-en: wanneer doe je meer van iets? Wanneer juist minder? Wat is de balans?

Meer of minder zit niet alleen in de wereld, maar ook in je hoofd. Daarom werd ik razend geïnteresseerd toen ik hoorde dat mijn vriendin en collega-coach Brigitte van Tuijl haar nieuwe boek uitbracht ‘The inner minimalist’.

Wat is innerlijk minimalisme? Hoe helpt het je om je leven meer in balans te brengen? Wat doe je dan precies? Daarover gaan we op woensdagmiddag 30 juni om 16.00 uur een podcast-aflevering opnemen. En het leuke is: jij kunt daar bij zijn. Live, en gewoon vanuit je huis of kantoor. Tijdens de uitzending kun je live je vragen aan Brigitte stellen.

Klik hier om je aan te melden voor deze podcast. Kun je er niet live bij zijn? Geen punt. Meld je dan toch aan, je ontvangt dan achteraf vanzelf de opname van de podcast.

Podcast – Moet je doelen stellen?

Geen onderdeel van een categorie

door Ellen de Lange-Ros

Moet je doelen stellen als je wilt groeien? Is groeien uberhaupt belangrijk? Of kan ontwikkeling ook anders gaan, op een ontspannen en meer natuurlijke manier, minder vanuit je ego? Maar hoe gaat zoiets dan? Daarover had ik een interessant gesprek met Antoinette Nunes van Identief, voor haar podcast ‘De succesversneller‘.

Antoinette komt vanuit de aanpak dat je wél doelen moet stellen om succesvol te worden. Ik zie in die aanpak een aantal nadelen, die ik steeds weer tegenkom bij mensen die hard aan hun doelen werken. Waarin verschilt die doelgerichte aanpak van zacht werken? En wat spreekt jou eigenlijk het meest aan? Dat ontdek je in deze podcast.

Andere dingen die in de podcast aan bod komen:

Hard werken is een manier van vluchten, om niet te hoeven voelen, om lastige emoties niet te hoeven voelen, om moeilijke keuzes uit de weg te gaan.
Zacht-werken en groei: wat is hiervoor nodig? Volgens Ellen kan groeien het beste met zacht-werken, maar let op; dit is niet persé makkelijk. Het vraagt om reflectie en een verandering bij jezelf.
De definitie van economie in de studieboeken klopt volgens Ellen niet. Daar was economie: de rationele verdeling van schaarse goederen. Dit moet volgens Ellen iets anders worden: het creatief scheppen van overvloed. Een mooier uitgangspunt volgens mij, zij licht dit in deze podcast nader toe.
Kies voor groeien vanuit je talenten zonder een doel. Gewoon vanuit een natuurlijk beweging. Een bijzondere zienswijze waar Antoinette Nunes zelf wat anders naar kijkt. Beluister onze standpunten en vorm je eigen mening.

Beluister de podcast hier via Spotify, of hier via Apple Podcast, of hier via de website van Identief.

Wat je op school niet leerde over effectief werken

Zacht werken

door Ellen de Lange-Ros

‘Hoe gaat het?’
‘Ja, druk he? Veel stress tegenwoordig. Maar ja, daar heeft iedereen last van. Het is hard werken om overeind te blijven in deze tijd.’
‘Hmmm… is dat zo?’
‘Ja, natuurlijk! Je kunt niet gaan zitten niksen en afwachten. Toch?

Vaak zien we hard werken als dé oplossing voor onze problemen. Even doorzetten om die offerte vanmiddag nog de deur uit te doen. Een paar uur doorpakken, zodat die klant tevreden is. Die klus voor je collega nog even erbij doen, ook al zit je eigenlijk al vol.

Is dat wel handig?

Maar is dat wel handig? Soms wel. Soms niet. Het is helemaal niet erg om af en toe even te versnellen, een tandje bij te schakelen, om extra werk af te krijgen. Het is wel erg, als dat structureel je manier van werken is geworden. Dan ga je structureel leven in de hoogste versnelling. Altijd aan. Je hebt altijd die boost van adrenaline nodig om je werk te doen. Een boost die verslavend wordt.

Je herkent dit misschien wel: je hebt een tijdje op de hoogste versnelling gewerkt, maar het lukt je niet meer om terug te schakelen. Het is alsof je interne koppeling blijft hangen in die hoogste stand. Ga je toch rustiger aan doen, dan ga je malen, lig je wakker, blijft je hoofd bezig. Je voelt een innerlijke onrust die je blijft voortdrijven. Niet fijn.

Bovendien is structureel hard werken niet effectief. Met die continue adrenaline en spanning put je jezelf uit. Dat is verraderlijk. Overbelasting werkt namelijk net als teveel drinken: je merkt het effect zelf niet op. Zelf denk je dat je alles nog onder controle hebt. Ondertussen ben je minder creatief, minder scherp, minder effectief. Zelf zie je het niet, maar je collega’s en klanten merken het direct aan jou. En aan je resultaten die minder worden. Ook niet fijn.

Hoe kan het anders? Met zacht werken.

Maar wat is zacht werken? Zacht werken is niet luieren en niksen. Het is ook niet eindeloos vakantie vieren, lange sabbaticals opnemen, of in deeltijd werken. Zacht werken is écht werk. Op een andere manier.

Lees meer

Hoe die boze bui me een nieuwe carriere opleverde

Colums, Zacht werken

door Ellen de Lange-Ros

De regen stroomt over de ruiten, afgewaaide takken van de perenboom liggen dor op het gras in onze tuin. Ik sta in de achterkamer en frons. Nijdig gooi ik het tijdschrift op eettafel. Wat is dit slecht! Het blad claimt over onderzoek te gaan. Maar de conclusies die vervolgens na een onderzoek worden getrokken zijn volkomen onwetenschappelijk. Bovendien zijn ze fantasieloos en saai, zonder enig nieuw inzicht. De stemmen in mijn hoofd mopperen door. Ik ben boos!

Eigenlijk hou ik niet van boos zijn.

Meestal verzet ik me er tegen. Ik ga aan leuke dingen denken: dat mooie boek dat mijn aandacht afleidt. Of ik relativeer het: hoe belangrijk is zo’n tijdschrift nou?

Maar dat doe ik nu niet. Ik heb geleerd over emoties. Dat het goed is om ze te voelen. Ze toe te laten. Er in af te dalen. Ik maak een keus: deze kleine, onbenullige boosheid over het matige onderzokers-tijdschrift ga ik eens lekker voelen.

Mijn hoofd moppert door…

Mijn hoofd moppert door. Ik voel de boosheid in me opwellen: ‘Bah! Wat een slecht tijdschrift!’ Ik krijg er lol in en mopper door: ‘Dat kan beter! Dat kan ík beter.’ Ik voel onder de boosheid een stille kracht opwellen. Dan schiet er opeens een zacht stemmetje door het geweld van de boosheid heen: ‘Ga dat dan maar doen’. Opeens wordt het stil in mijn hoofd. Ik kijk naar de regen die strepen trekt op de ruit. Zal ik? Durf ik? Kan ik? De woede bruist nog in me, zet zich om in een stille kracht, een ultieme motor. In drie stappen ben ik bij mijn laptop in de hoek van de kamer. Ik klap hem open en begin te typen.

Lees meer